Fizjoterapeuta – jest pracownikiem służby zdrowia, który został przeszkolony do oceny i poprawy najważniejszych funkcji organizmu, ze szczególnym naciskiem na mobilność fizyczną, równowagę, prawidłową postawę ciała, walkę ze zmęczeniem i eliminację bólu. Na zdolność osób ze stwardnieniem rozsianym (SR) do prowadzenia takiej aktywności fizycznej, jaką chcieliby mieć, wpływa wiele czynników.

Wielu chorych po 4 miesiącach w przebiegu stwardnienia rozsianego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Fizykoterapia – ma na celu pomoc ludziom w sprostaniu wyzwaniom w zakresie mobilności i zachowaniu przez nich satysfakcjonujących możliwości fizycznych wobec swojej rodziny, pracy i życia społecznego, przy jednoczesnym zmaganiu się przez nich ze zmianami fizycznymi spowodowanymi chorobą. Podczas fizjoterapii, terapeuta i osoba ze stwardnieniem rozsianym pracują jako zespół, aby zminimalizować ograniczenia nałożone przez chorobę, zmaksymalizować zdolności samodzielnego funkcjonowania i poprawić ogólną jakość życia, a także zapobiegać wyniszczającym urazom i powikłaniom. Terapeuta zaleca różne strategie leczenia po dokładnej ocenie fizycznej i funkcjonalnej.

Pacjent zobowiązuje się zachować determinację i zaangażowanie w leczenie, aby możliwe stało się czerpanie korzyści z przyjętego schematu leczenia, a także do przekazywania cennych informacji zwrotnych swojemu terapeucie. Tylko bowiem dzięki tej informacji zwrotnej, terapeuta może dokładnie określić, czy leczenie jest skuteczne, oraz dokonać wszelkich niezbędnych zmian i korekt w planie leczenia.

Najnowsze badania dowodzą, iż L-formy bakterii są przyczyną choroby

Istnieją cztery ważne elementy do udanego programu fizjoterapeutycznego:

• Edukacja dla osób ze stwardnieniem rozsianym i członków ich rodzin na temat fizycznych objawów spowodowanych przez chorobę i kroków, które można podjąć w celu złagodzenia bieżących problemów; zapobieganie niepotrzebnym komplikacjom.
• Indywidualny program treningowy, zaprojektowany w taki sposób, aby uczył radzić sobie z obecnymi problemami.
• Maksymalizacja zdrowia, poprawa funkcji mobilności i oszczędność energii dzięki zastosowaniu różnych metod.
• Pomoc w zachowaniu przez chorych mobilności, dostosowanie sprzętu domowego, biurowego i ulepszenie wygody w samochodzie oraz edukacja na temat zasobów wspólnotowych.
• Interwencje zaprojektowane specjalnie w celu rozwiązania lub złagodzenia upośledzenia motoryki i ograniczenia mobilności.