Do tej pory przez amerykańską Organizację ds. Żywności i Leków (FDA) zostało zatwierdzonych sześć leków do leczenia stwardnienia rozsianego. Pięć spośród nich jest immunomodulatorami, co oznacza, że ​​zmieniają one pewne funkcje układu odpornościowego, natomiast szósty jest lekiem immunosupresyjnym, który hamuje działanie układu odpornościowego. Leki immunomodulujące obejmują trzy produkty zawierające interferon beta: Avonex (interferon beta-1a), Betaseron (interferon beta-1b) i Rebif (interferon beta-1a), zaliczyć do nich można także Copaxone (oktan glatirameru) oraz Tysabri (natalizumab).

Wielu chorych po 4 miesiącach w przebiegu stwardnienia rozsianego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

W przebiegu stwardnienia rozsianego zazwyczaj stosowany jest Tysabri, jednak wszystkie z wymienionych leków mogą być używane. Ze względów bezpieczeństwa, dla pacjentów z nawracającymi epizodami choroby zalecany jest głównie Tysabri – zwłaszcza dla tych, u których nie pojawiła się właściwa reakcja na leki pierwszego rzutu lub tych, którzy nie są w stanie tolerować ich skutków ubocznych. Leki immunosupresyjny, Novantron (mitoksantron), jest powszechnie zalecany dla tych pacjentów, u których nie wytworzyła się właściwa reakcja na którykolwiek z leków immunomodulujących. Wszystkie leki pierwszego rzutu dostarczane są przez wstrzyknięcie, natomiast Tysabri i Novantron są aplikowane w postaci wlewu dożylnego.